Opkomst christelijke jongerenbewegingen
De opkomst van christelijke jongerenbewegingen is vooral te zien in de laatste honderd jaar. De oorzaak hiervan zijn de culturele veranderingen. Afgelopen 100 jaar is er op sociaal en technisch gebied veel verandert. De rol van de vrouw, de tweede wereld oorlog en de komst van internet. Maar evenals in de rest van de westerse wereld leek ook in de VS goddelijk gezag aan betekenis in te boeten toen de flowerpower en vrijheidblijheid van de jaren '60 elke vorm van autoriteit ter discussie stelde. In Europa betekende dit een leegloop van de kerken. In Amerika was dit andersom. In de loop van de jaren ‘60 worden verschillende bewegingen opgericht. Zo zijn er verschillende algemene, christelijke en politieke jongerenbewegingen. In de jaren ’90 is er vooral een opkomst te zien van radicale christelijke jongerenbewegingen. Dit heeft ook te maken met de jongerencultuur van de jaren ’90 en het postmodernisme.
Het zelfontplooiingideaal is sinds de jaren zestig een belangrijk ideaal. Bevrijd van onderdrukkende structuren mag het individu zichzelf ontwikkelen. Naar buiten (emancipatie) en naar binnen (zelfontplooiing) Wat opvalt is dat jongeren veel praten over relaties, hun gevoelens, hoe ze ouders en anderen ervaren. Oudere generaties kunnen zich er zelfs ongemakkelijk bij voelen. Dit vermogen tot reflectie betekent echter niet dat ze stabiel of toegewijd zijn. Er wordt veel met seks geëxperimenteerd en bindingsvrees verraad veel onzekerheid. In de belevingscultuur zijn er door de veelheid aan stijlen en voorbeelden mogelijkheden te over om jezelf te maken. Je kiest jezelf. Keuzes worden steeds individueler. Decennialang werden keuzes in de jeugdcultuur bepaald door subculturen; tegenwoordig is iedereen zijn of haar eigen subcultuur. Jongeren willen niet in doelgroepen ingedeeld worden en houden niet van etiketten. Jongerenmarketeers krijgen dit door en denken tegenwoordig niet zozeer in termen van doelgroepen als in termen van geïndividualiseerde producten. Jongeren van nu vormen een plak-en-knipgeneratie. Ze stellen hun identiteit samen door van alles bij elkaar te zoeken.
Het wegvallen van de absolute maatstaven van wetenschap, religie en menselijke relaties heeft geleid tot een groot vacuüm. Dit is vruchtbare grond voor nieuwe vormen van spiritualiteit.
De Passion beweging heeft zo'n succes omdat het aansluit bij de moderne cultuur. Passion speelt in op de postmoderne jongeren. Veel van deze jongeren willen God voelen. Ze willen een persoonlijke relatie met God. Ze willen breken met de traditionele kerkbanden en zoeken een actievere vorm van geloven. De conferenties van Passion zijn conferenties waar expressie voorop staan. Jongeren kunnen hun geloof expressief beleven. Het maakt niet uit of je met je handen in de lucht staat of op de grond ligt of dat je gewoon rustig in je stoel zit. De keus is aan jou. Passion gebruikt muziek en pakkende preken waarin de jongeren opgezweept worden om iets te doen en niet stil te blijven zitten! Om een relatie met God aan te gaan. Om uit het veilige wereldje te stappen en actief bezig te zijn. Ze spreken de studenten met hun preken en acties op een persoonlijke individuele basis aan: jij kunt een verandering voor de samenleving betekenen!
Klik hier voor deel 4
Terug naar deel 2, 1
